Organisch bouwen
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Organisch bouwen is een architectuurstroming die streeft naar harmonie met de natuurlijke omgeving en menselijke maat, waarbij vaak vloeiende vormen en natuurlijke materialen worden toegepast.
Omschrijving
Organisch bouwen, ook wel organische architectuur genoemd, ontstond rond 1900 als reactie op industrialisatie en het teruggrijpen op vroegere stijlen. Het is meer een werkwijze en set principes dan een vaste stijl met specifieke uiterlijke kenmerken. Een belangrijk uitgangspunt is dat de functie de vorm bepaalt ('form follows function'). De stroming heeft sinds de jaren '70 aandacht voor duurzaamheid en leefbaarheid. Naast het gebruik van vloeiende vormen en natuurlijke materialen, kenmerkt organische architectuur zich door integratie met de omgeving en het gebruik van de menselijke maat om gebouwen rustgevend te maken en creativiteit te stimuleren.
Context en Verwante Begrippen
Organisch bouwen kan op verschillende manieren geïnterpreteerd worden: als architectuurstijl of als een manier van bouwen die zich organisch ontwikkelt, vergelijkbaar met een groeiend organisme. Verwante begrippen zijn onder andere biologisch bouwen, biofiele architectuur en 'organische groei' in stedelijke structuren. Antroposofische architectuur wordt gezien als een substroming van organische architectuur, met kenmerken als plastische vormen, gebruik van natuurlijke materialen en integratie in de omgeving.
Voorbeelden
Bekende voorbeelden van organische architectuur zijn onder meer de Sagrada Família (Antoni Gaudí), Fallingwater (Frank Lloyd Wright), het Goetheanum (Rudolf Steiner), het Gasuniegebouw in Groningen (Alberts en Van Huut) en het voormalig hoofdkantoor van ING in Amsterdam (Alberts en Van Huut).
Vergelijkbare termen
Biomimetische architectuur
Gebruikte bronnen: